Voor dit boek volgde wielerjournalist Michel Wuyts een jaar lang Nick Nuyens, een van de coming men van het vaderlandse wielrennen. Dat de profrenner zelf een licentiaatdiploma communicatiewetenschappen op zak heeft, zal de taak van Wuyts er een stuk lichter op gemaakt hebben. Wuyts schiep nl. wel een duidelijke verhaallijn ? het wielerseizoen 2007 op strikt chronologische wijze ?, maar die werd vervolgens vormgegeven door de renner zelf. Nuyens kan zelf immers ook een volzin op papier zetten, getuige zijn open brieven n.a.v. de laatste golven dopingperikelen. Dankzij zijn opleiding weet Nuyens natuurlijk ook wel hoe hij zichzelf in dit boek het best naar voren kan brengen, maar een echte wielerfan is geneigd hem op zijn woord te geloven.

Dat de pen werd vastgehouden door een doorgewinterde wielerjournalist, wil helemaal niet zeggen dat het een werkje voor insiders is geworden. Wuyts onthoudt zich van onverstaanbare wielertermen, en schrijft voor een gemiddeld leespubliek. Ook inhoudelijk laat hij de voor iedereen herkenbare thema's op de voorgrond treden. Niet enkel sporters en sportfans herkennen zich immers in de eeuwige tweespalten in het leven van een topsporter. Vorig jaar was het voor Nuyens dan ook één van vreugde en pijn, wanhoop en herstel. Het was ook een scharnierjaar, want na winst in 2006 van Parijs-Brussel, de Omloop het Volk, Kuurne-Brussel-Kuurne, de Grote Prijs van Wallonië én de Ronde van Zwitserland, moest het zijn groei als kersvers kopman betekenen. Alle Nuyensen twijfelen, maar Nick zelf nog het ergst van al, zo vernemen we. Bij het Franse Cofidis moest hij definitief die twijfels bannen. Ze tekenen nochtans zijn carrière vanaf het begin, als hij het voormalige Quickstep (waarover hij overigens zijn thesis schreef) uiteindelijk toch beslist te verlaten, tot op vandaag, wanneer zijn aarzelsyndroom ervoor zorgt dat hij het op cruciale momenten niet durft afmaken in de finale van een ééndagsklassieker. Hij denkt te veel na, zegt hij, maar wil niet versleten worden voor de intellectueel van het peloton. Weten dat dat zich tegen je keert, heeft hij wel in de mot.

Dat Nuyens het wielerwereldje als geen ander weet te relativeren, is zeker. In een van de laatste hoofdstukken, waarin hij zijn mening over de belasting op de huidige beroepswielrenner integraal uit de doeken doet, blijkt dat eens te meer. Nuyens is een wielrenner van de toekomst, een sporter die periodiseert om het hoofd te kunnen bieden aan een almaar zwaarder wordend seizoen. Omdat diegene die zijn koersen uitkiest en minder wedstrijden rijdt, minder makkelijk naar het spul grijpt. Maar ook om de organisatoren te dwingen dat seizoen weer realistisch te maken.

Naast Wuyts' keuze voor de opbouw van het verhaal, die ervoor zorgt dat (bij de leek) de indeling van het wielerseizoen nog eens wordt opgefrist, is de inbreng van de journalist bescheiden. Helaas is Wuyts ook bescheiden op taalgebied. Eén dt-fout van een journalist is er altijd één te veel, en viermaal een woord en tweemaal een letter vergeten is onvergeeflijk. Daarnaast dringt hij zijn taal ("weet je wel") iets te vaak op aan de momenten waarop Nuyens aan het woord is. Over Wuyts' enkele tussenkomsten op inhoudelijk vlak horen we minder te klagen. Zo toont hij zich kritisch genoeg tegenover de dopingverhalen van zijn gesprekspartner. Daarnaast maakt hij de lezer wegwijs in het leven van een kopman, maar toont hij zich ook begripvol over de nieuwe weg die Nuyens in dat leven wil inslaan. Minder begrip legt hij dan weer aan de dag als hij de renner verwijt dat hij nog steeds niet die vechtjas is die hij hem zo graag wil zien worden. Een vechtjas die, dat geeft Wuyts als bewoner van de inner circle wel mee, die meer dan een ander af te rekenen had met een hoop pech (een hevige pollenallergie, ondeskundige materiaalmeesters, valpartijen). Oorzaken van falen die de publieke opinie (lees: media) niet op tijd haalden, waardoor Nuyens op cruciale momenten oneerlijk werd behandeld. Vijgen na Pasen ? dat beseft ook de auteur ?, maar hij geeft wel een subtiele sneer naar collega-journalisten die op zoek naar snelle successen niet eens naar doping hoeven te grijpen. [Peter Verlaak] Masquer le texte

Voor dit boek werd Vlaams wielertalent Nick Nuyens een jaar lang gevolgd door Michel Wuyts, wielercommentator bij de VRT. Wuyts overloopt Nuyens' wielerseizoen 2007 op chronologische wijze. Dat relaas wordt afgewisseld door Nuyens' eigen verhaal, dat er een is van vreugde en pijn, wanhoop en herstel. 2007 was bovendien een scharnierjaar, waarin de wielrenner zijn positie als kersvers kopman moest bevestigen, met de nodige twijfels tot gevolg. Wuyts maakt de lezer ondertussen wegwijs in het leven van een kopman. Hij neemt daarbij een kritische houding aan, maar weet ook het nodige begrip op te brengen. Zo verwijt hij Nuyens dat hij nog steeds niet die vechtjas is die hij hem zo graag wil zien worden, maar tegelijk heeft hij ook oog voor de vele pech waarmee de renner had af te rekenen (een hevige pollenallergie, valpartijen…). Op die manier weet hij ook in te gaan tegen de soms oneerlijke behandeling van Nuyens in de media. Verder wordt veel aandacht besteed aan Nuyens' afkeer van doping. Een toegankelijk boek, dat menig sportliefhebber zal meeslepen. Geïllustreerd met zwart-witfoto's. Masquer le texte