Sportcommentator Michel Wuyts biedt de lezer in Wuyts on the Road een blik in zijn dagboek en daarmee ook op zijn bij momenten merkwaardige belevenissen in het wielerpeloton. Daarnaast vertelt hij over zijn loopverslaving, die hem er zelfs toe drijft om in het putje van de winter in centimeters hoge sneeuw de sportschoenen aan te trekken. Automobilisten tikken veelbetekenend met hun wijsvinger tegen het voorhoofd.

Dankzij dit boek krijgt de lezer een duidelijker inzicht in het beroep van sportcommentator. Dat werk blijkt niet zo eenvoudig. Niet alleen moet je zeer goed geïnformeerd zijn over de sport en de wielrenners, het is vaak ook werken in moeilijke en af en toe barre omstandigheden. Soms moet er zeer snel gegeten worden, op andere momenten schiet de maaltijd er gewoon bij in. Daarnaast krijg je met technische mankementen af te rekenen. Zo is de televisieregie niet altijd je dat en soms is gewoon niet goed te zien wie er op de finish afgaat. Een verslaggever leeft bovendien voor een stuk bij de genade van de toppers. Als zij er een boeiende wedstrijd van maken, heeft hij meer te vertellen en kan hij zijn enthousiasme overbrengen op het publiek. Wuyts doet zijn verslag zoals hij dat doet op televisie, zodat je hem lezend hoort spreken.

De periode die Wuyts bespreekt is er een waarin sporters van hun sokkel vallen of ons gewoon helemaal ontvallen. Zo is de wielerjournalist bijzonder geraakt door het overlijden van Lei Clijsters, voetbaltrainer en vader van tennisster Kim. Hij werd door een deel van de sportpers genadeloos neergesabeld omdat hij zijn dochter fel afschermde, maar Wuyts neemt het voor hem op. Tom Boonen komt er minder positief uit. Eerst al omdat hij blijkbaar niet graag de pers te woord staat, maar wel de wielergod van Vlaanderen is. En dan is er nog de cocaïne-affaire waarin de Bom uit Balen verzeild raakt. Ronduit tragisch is dan weer het overlijden van eeuwig talent Frank Vandenbroucke. Zijn schrijnende verhaal springt eruit en zet het meest aan tot nadenken.

De link tussen Wuyts' belevenissen als sportcommentator en zijn loopverhalen komt pas na een tijdje aan de oppervlakte. Op een keer was het onmogelijk om drie fietsen mee te nemen met de auto richting Vuelta. Daarop besloten de journalist en zijn metgezellen om te gaan hardlopen in plaats van fietsen. Dat verliep aanvankelijk nogal moeizaam, maar gaandeweg raakte de commentator zo enthousiast dat hij begon te spreken van deelname aan een marathon. [Thea Swierstra] Masquer le texte

In dit dagboek doet de Vlaamse sportcommentator Michel Wuyts verslag van zijn belevenissen in het wielerpeloton. De lezer krijgt in de eerste plaats een duidelijk beeld van Wuyts' activiteiten als sportcommentator. Dat werk blijkt niet zo eenvoudig. Niet alleen moet je erg goed geïnformeerd zijn over de sport, het is vaak ook werken in moeilijke omstandigheden — zo krijgt hij wel eens af te rekenen met technische mankementen. Een verslaggever leeft bovendien voor een stuk bij de genade van de toppers: als zij er een boeiende wedstrijd van maken, heeft hij uiteraard meer te vertellen. De periode die Wuyts bespreekt, wordt gekenmerkt door enkele drama's in de Vlaamse sportwereld: zo besteedt Wuyts aandacht aan het overlijden van Lei Clijsters, de cocaïne-affaire van Tom Boonen en het overlijden van eeuwig talent Frank Vandenbroucke. Verder lezen we onder meer over een bizarre viering voor Eddy Merckx in Tervuren. Al die belevenissen wisselt Wuyts af met verhalen over zijn loopverslaging. Een persoonlijk boek, dat een boeiende blik biedt achter de schermen van de wielerverslaggeving. Masquer le texte