De Vlaamse schrijver Cyriel Buysse (1859-1932) bekleedt een unieke positie binnen de Nederlandse Letteren. Zijn levensloop, zoals die door Joris Van Parys in deze monumentale biografie in detail wordt beschreven, is een merkwaardige aaneenschakeling van paradoxale situaties, die vaak voortvloeiden uit zijn non-conformistische houding tegenover religieuze, morele en politieke kwesties. Zo was Buysse in Vlaanderen kop-van-jut van de conservatieve katholieken. Erkenning voor zijn werk kwam dan ook eerst vanuit Nederland. In eigen land moest hij tot 1930 wachten, toen hij werd opgenomen als lid van de Vlaamse Academie voor Taal- en Letterkunde. Aan dit werk van Joris Van Parys is een jarenlang onderzoek voorafgegaan, getuige de ruim 200 pagina's met bronvermelding en noten. Van Parys besteedt ook aandacht aan de historische context, maar in de eerste plaats treedt uit dit vuistdikke werk een reus van de Vlaamse letteren naar voren. Van Parys blinkt daarbij uit door een buitengewone inzet, veel kennis van zaken, en een opvallend inlevingsvermogen in tijd, leven en werk van Buysse.