Ellen voelt zich te dik. Haar twee beste vriendinnen, Maud en Nancy, zijn knappe, magere meisjes met mooi haar, die veel aandacht krijgen van de jongens. Ellen voelt er zich maar een grijze muis bij. Wanneer ze met zijn drieën op cadeautjesjacht gaan in het winkelcentrum ? Kerstmis komt gauw dichterbij ? vindt daar een modellencasting plaats voor het populaire meisjestijdschrift 'Spicy'. Maud en Nancy willen meteen meedoen, en Ellen wordt tegen wil en dank meegesleurd. Ze voelt zich niet op haar plaats tussen al die mooie magere meisjes, en wanneer één meisje haar dik noemt, vlucht ze weg naar de toiletten. Haar vriendinnen snappen er niks van. Ellen probeert zich te herpakken, maar dan wordt Nancy gevraagd voor een echte modellenfotoshoot, en krijgt Maud weeral een knappe vrijer te pakken.
Het zelfvertrouwen van Ellen verdwijnt als sneeuw voor de zon, en ze besluit op een drastisch dieet te gaan. Ze weigert nog iets te eten en gaat sporten. Haar omgeving heeft eerst niks in de gaten, want af en toe eet Ellen wel iets, maar dat vliegt er snel weer uit in het toilet. Haar stiefmoeder Anna wil meedoen met Ellen, maar zij probeert enkel vette dingen uit haar menu te schrappen. Ellen gaat telkens een stapje verder in haar dieet, en wanneer ze Zoë, een vroegere vriendin, in het zwembad tegenkomt, is ze helemaal gestimuleerd om door te gaan. Vroeger hadden de meisjes hetzelfde figuur, maar Zoë heeft zich op het anorexiavirus gestort, en Ellen heeft veel bewondering voor het meisje. Ze is er zeker van dat zij het niet zover zal laten komen dat ze er ziek van wordt, maar Zoës wilskracht vormt ondertussen wel haar grote voorbeeld. Ellens vriendinnen, leerkrachten, en familie krijgen ondertussen in de gaten in welke problemen het meisje verzeild is geraakt, en ze proberen tot haar door te dringen. Ellen blijft er echter van overtuigd dat ze nog steeds te dik is, ook al is ze al spectaculair afgevallen. Het is pas als Zoë in het ziekenhuis terechtkomt, dat haar ogen opengaan. Ook Maud en Nancy komen in onaangename situaties terecht. Zo krijgt Maud ongewild het etiket 'slet' opgekleefd door een paar afgewezen jongens, en krijgt niet Nancy, maar haar kleine zusje Natascha de modellenkans van haar leven. De vriendinnen proberen elkaar telkens zo goed mogelijk te steunen, maar het leven voor een tienermeid kan soms bikkelhard zijn.
Vriendinnen door dik en dun is het tweede boek rond dit trio. Het boek behandelt een heikel onderwerp, dat zeker leeft onder tienermeisjes, maar helaas wordt het thema niet goed uitgewerkt. Jacqueline Wilson blijft behoorlijk op de oppervlakte en graaft nooit naar de oorzaken van het fenomeen. Een banaal incident zet het hele proces in gang bij Ellen, maar het wordt wel duidelijk dat zoiets niet van de ene dag op de andere gebeurt. Eenmaal Ellen gestart is met haar 'dieet', krijg je te weinig kansen om je in haar gevoelens in te leven. Zoë, die slechts zijdelings aan bod komt, springt er nl. meer uit dan het hoofdpersonage, dat te afstandelijk wordt beschreven. Ook haar vriendinnen blijven behoorlijk tweedimensionaal. Er wordt een poging ondernomen om een kritische blik te werpen op enkele onderwerpen, zoals de slankheidsobsessie of de onrealistische modellendroom, maar Wilson gaat geen enkele keer dieper in op het aangesneden thema.
Vriendinnen door dik en dun is een bevreemdend boek. Enerzijds lijkt het een luchtige en speelse chicklit voor tienermeisjes, anderzijds lijkt het een geëngageerd boek waarin toch enkele zware onderwerpen naar voren worden geschoven. Wilson had beter voor één van die twee genres gekozen, en had alleszins beter wat dieper kunnen ingaan op Ellens gevoelens en de situatie waarin ze zich bevindt. Jammer, want Wilson kan wel heel vlot schrijven, en het boek lees je dan ook in één ruk uit. [Alexandra Vermote] Verberg tekst

In dit zelfstandig te lezen vervolg op 'Vriendinnen verliefd' (2007)* tobt Ellen (ik-figuur) nog steeds met haar gewicht: wat anderen rond noemen, vindt zij geweldig dik. En omdat haar beide vriendinnen mooi slank zijn en in alles succes lijken te hebben, wordt eten een obsessie. Ze valt af, maar haar gedrag neigt naar anorexia. Met veel relativerende humor wordt dit voor de leeftijdsgroep herkenbare probleem uitgewerkt. De auteur waakt voor oppervlakkigheid, maar zet het onderwerp ook niet te zwaar aan. Hopelijk draagt het verhaal bij aan het voorkomen van dit soort obsessief gedrag bij veel jonge meisjes. Vanaf ca.12 jaar.

Zoals de titel al laat uitschijnen een echt meisjesboek. De schrijfster is hiermee niet aan haar proefstuk toe. Dit boek is het tweede in een reeks over dezelfde drie meisjes. Ze heeft trouwens meer dan zeventig boeken op haar actief en won in Groot-Brittannië verschillende prijzen voor haar jeugdboeken. In dit boek is het hoofdthema uiterlijk, heel belangrijk als je veertien bent! De hoofdpersoon is Ellen, een artistiek begaafde krullebol. Haar moeder is overleden, vader hertrouwd en ze heeft een klein halfbroertje. Maud is nummer twee van het gezelschap, zij is erg knap maar ze heeft een enorme trut van een moeder en een zusje dat thuis alle aandacht krijgt. Nadine kleedt zich gothic en ze is heel slank. Misschien kan ze wel fotomodel worden? Ellen vindt opeens van zichzelf dat ze vreselijk dik is en begint prompt te diëten. Met vallen en opstaan, tot ze het idee krijgt dat ze ook wel weer alles kan uitkotsen als ze zich toch eens heeft laten gaan. Op school is er een meisje met anorexia, waar iedereen medelijden mee heeft, ook Ellen, maar eigenlijk gaat ze wel wat dezelfde weg op … Maud heeft heel veel succes bij de jongens. Ze weet overal de aandacht te trekken mat haar sexy outfits en extravagante kapsel. Tot ze op een dag lastig gevallen wordt en maar net kan ontsnappen. De groep jongens scheldt haar uit voor slet. Ze heeft het immers zelf gezocht? Nadine doet mee met een modellenwedstrijd van een jongerentijdschrift. Eerst gaat alles goed, maar bij een verdere selectie valt ze toch uit de boot. Ellen gaat ondertussen steeds verder in haar dieet. Haar familie is gealarmeerd, eten wordt een strijdpunt. Uiteindelijk ziet Ellen door een paar gebeurtenissen toch in dat hoe je eruit ziet niet zo levensbelangrijk is. Het meisje met anorexia is in het ziekenhuis beland, maar ze vindt zichzelf nog steeds dik. Op school is er een nieuwe leraar tekenen, die weg is van Ellens tekentalent. Een vlot geschreven en knap in elkaar gestoken boek. Je merkt dat de schrijfster veel ervaring heeft met het genre. Het thema uiterlijk is zeer belangrijk voor jonge meisjes, dus boeken hierover zijn zeker nuttig. Wat me een beetje stoort, is het gebrek aan subtiliteit, het ligt er allemaal nogal dik op. Zo is de beschrijving van het meisje met anorexia wel heel cliché: verstandig maar perfectionistisch, met veeleisende maar weinig affectieve ouders. Ook bij de beschrijving van de omslag van Ellen, die ineens inziet dat al die magerzucht toch maar niets is, gaat de auteur nogal kort door de bocht. Ze doet dus zeker wel haar best om psychologische verklaringen te geven voor het gedrag van de personages, maar ze gaat er nogal met de grove borstel door, al doet ze dit met veel verve en vaart. Ik denk dus wel dat pubermeisjes zelf van dit boek zullen genieten.

Verberg tekst