Het succes van tweetalig opvoeden wil een leidraad zijn voor ouders die hun kinderen tweetalig wensen op te voeden. Dit komt steeds vaker voor, omdat heel wat ouders door de groeiende mobiliteit in het buitenland gaan werken. Uiteraard mogen we ook de doelgroep van allochtone ouders niet vergeten, die eveneens in deze situatie verkeren (successieve tweetaligheid). Die ouders hebben vaak veel vragen over de moeilijkheidsgraad of het nut van deze tweetalige opvoeding voor hun kinderen. Ze vragen zich bijvoorbeeld af of het niet moeilijk is voor kinderen om twee of meer talen tegelijk te leren, of ze deze twee talen dan niet door mekaar zullen halen, en ook over hun eigen aanpak voelen ze zich niet zo zeker. Meestal wordt de OPOL-strategie gehanteerd: one parent, one language. Elke ouder spreekt consequent één taal en houdt zich daaraan.
Elisabeth van der Linden & Folkert Kuiken zijn beiden taaldocent in Amsterdam en ze publiceerden verschillende wetenschappelijke publicaties, leermiddelen en handboeken die aansluiten bij deze problematiek. Ze ondervroegen heel wat ouders met expertise op dit terrein, maar ze raadpleegden ook de wetenschappelijke studies erover. Ook de discussiegroep op Yahoo! vormde een rijke bron van getuigenissen die in dit boek uitvoerig aan bod komen. De herkenbare getuigenissen staan steeds in het cursief in kadertjes. Op die manier zetten de auteurs de voor- en nadelen op een rij, zoals het overdragen van de cultuur, gelegenheid bieden tot communicatie met andere familieleden, een extra troef voor het professionele leven later, het verbreden van de wereldvisie enz. Enkele hoofdstukken lichten de taalontwikkeling van eentalige en tweetalige kinderen toe: aangeboren taalvermogen, kritische leeftijd om talen te leren enz. Voorts wordt gedetailleerd ingehaakt op de aanpak door de ouders. Vanzelf gaat dat tweetalig opvoeden zeker niet. Het kost tijd en energie en soms voelt een van de ouders zich buitengesloten uit de communicatie, als hij zelf niet beide talen kent. Andere talen spreken en verstaan gaat meestal sneller dan lezen en schrijven. De auteurs tonen ook aan wanneer iemand perfect tweetalig is en hoeveel talen iemand kan kennen. De slothoofdstukken behandelen tweetaligheid op school en de rol van taalpolitiek en -beleid in het vergemakkelijken of juist bemoeilijken van tweetaligheid. Op die manier is het boek interessant voor al wie met tweetalige kinderen en leerlingen te maken krijgt, dus ook crèchepersoneel en leerkrachten.
[Hilde Lauwers]

Dit boek wil een leidraad zijn voor ouders die hun kinderen tweetalig wensen op te voeden. Meestal wordt de OPOL-strategie gehanteerd: one parent, one language, waarbij elke ouder consequent een taal spreekt en zich daaraan houdt. De auteurs zijn allebei taaldocent in Amsterdam en schreven reeds verschillende publicaties die aansluiten bij deze problematiek. Ze zetten de voor- en nadelen van tweetalig opvoeden op een rij, zoals het overdragen van de cultuur, gelegenheid bieden tot communicatie met andere familieleden, een extra troef voor het professionele leven enz. Enkele hoofdstukken lichten de taalontwikkeling van eentalige en tweetalige kinderen toe: aangeboren taalvermogen, kritische leeftijd om talen te leren…Voorts wordt gedetailleerd ingehaakt op het belang van de aanpak door de ouders. De slothoofdstukken behandelen tweetaligheid op school en de rol van taalpolitiek en -beleid. Een interessant boek voor al wie (professioneel) met tweetalige kinderen en leerlingen te maken krijgt. Illustraties, tabellen en figuren verluchten de tekst, in kaders staan getuigenissen van een onlinediscussiegroep. Met voetnoten, referenties en index.